Hayat barış ve savaş dengesi üzerine kurulmuş. Öyle bir amaç gütmeliyiz ki hayatta, sonuçta barış kazansın. Bunun için her nesil dünyaya geldiğinde o neslin çoğunluğunun nasıl bir eğitim aldığı ya da alamadığı çok etkili ve önemli. Toplumsal barışın da temelinde toplumsal adaletin ve kader birlikteliği yapmış insanların birbirine sahip çıkıp çıkmadığı konusu sorunsal büyük çığın başlangıcı.
İlk başta çocuklarımızın eğitim sürecinin içinde rüşdüne vardığında, sorumluluk sahibi olarak omuzlarına hayatın yükünü alıp almadığı birinci kontrol noktamız. Her nesli, sil baştan yetiştirmek zorundayız. Çünkü geçmiş hatalara düşmemesi için onları hayata hazırlamalıyız. Çocukların kendine, ailesine, doğaya ve tüm insanlara karşı adaletli davranma sorumluluğunu kazandırmalıyız ikinci aşamada. Sevgi dilini her yerde kullanmayı öğretmek gerekir. Hiç bir şey gönüllük dışında zorla dayatılamaz. Üçüncü aşamada adaleti saygı temelleri üzerine kurmalıyız. Adalet duygusu ve davranış olarak adaleti kazandırmak sınıf atlamak kadar değerli bir konu.
Dördüncü aşamada ahlaklı toplum için hoşgörülü, anlayışlı, insan olma bilincine ulaşmış, tolerans sahibi kişilikle her türlü ayrımcılıktan uzak olmalılar.İnsanların gönlünü kazanabilmenin yolu aldatarak değil gerçek ve şeffaf sevgisini göstermekle mümkündür.
Bütün saydığımız ilkelerin yerleşebilmesi için kendisine güvenilen ve iş alma sorumluluğunu taşıyabilecek yetişmiş insanlara emanet edilebilmesi gerekiyor. Emaneti hassasiyetle taşıyacak yapamadığında yerini daha iyisine bırakabilecek anlayışta olmalıdır. Batı toplumlarında bile ahlaklı vatandaş oluşturma çabası doğu toplumlarından daha önde olduğu yaşadığımız gerçeklere baktığımızda ortada. Vatandaş ve yurttaş olma bilinci hukuksal zemin üzerinde yerleşmiş olması insanların geleceğe olan güven duygusunu sağlamlaştıracaktır.