Bulunduğumuz topluma entegre olmak için ortak dil ortak kültür ve ortak ülkü olmalıdır. Entegrasyonu sadece yabancı ülkelerde düşünmemek gerekir. Aynı dili konuştuğumuz halde entegre olamadığımız bir toplumda yaşadığımız düşünülürse yıllar önce yabancı ülkelere çalışmak için giden insanların uyum sorunlarının olması çok doğaldır.
Toplumsal sağlık için, toplumu oluşturan bireylerin aşa işe ve hayal kurabilecekleri bir geleceğe ihtiyaçları vardır. Toplumsal gelecek, bireylerin kendilerini konumlayabilecekleri, düşündükleri şeylerin gerçekleşme ihtimalinin olduğu ortamda mümkündür. Gelecek adına bu hayallere sarılabilir hale gelmelidirler. İnsan sadece kendisi için yaşamaz. İnsanlar, maksimum fayda minimum zarar, esası ile yaşar.
İnsanın dünyaya geldiği toplumda da sorumlulukları vardır. Ancak sorumlulukları kadar haklarına da sahip çıkabilme imkanı bulabilmelidirler. Bireysel olarak varlığını gösterebilirse, gelecek adına kendini ispatlayabilecek ve hatta buna gerek bile duymadan kendi olduğu için çok güzel çaba ve gayretle faydalı işler yapmaya çalışacaktır. Bu da insan olarak aldığı eğitim, ahlaki değerlere ne kadar sahip olarak yetiştirildiğine bağlıdır. Davranışlarının o toplumda nasıl davranırsa aldığı tepkilere göre ve alacağı değerin turnusol kağıdı gibi ortaya çıkmasını sağlayacak ve teşvik ederek o insanı yönlendirecektir.
Bilişim çağında insanın bilgiye ulaşma sorunu olmadığı için yeni ekol oluşturabilmesi, yeni mesleklere sahip olabilmesi ve toplumu yeniliklere doğru yönlendirebilmesi çok daha kolay olacaktır. İşte burada entegrasyonun önemi daha da artmaktadır. Kim hangi alanlarda çalışacak, buna karar vermek başkalarının değil bireylerin kendi yetenekleri imkanları ve kendi kararlarıyla adaletle yaptığı işin karşılığında insanca yaşayabileceği düşüncesi ile olacak gelecek endişesi kalkacaktır.
Toplumsal barış gelecek barışı ile yani gelecek kaygısının ortadan kalktığı zaman mümkün olacaktır. Bu kaygıyı ortadan kaldıracak yöntemleri geliştirerek başarılı ve yetenekli insanların önünü açacak, engelli ve yetenekleri az olan bireylerin de kendilerine yer, imkan ve iş bulabilecekleri ortamda sağlanacaktır. İnsanları anne şefkati ile sarabilecek ötekileştirmeden yaşadıkları topluma uyum seviyesini arttıracak sistemleri kurabilmeliyiz ki dünyada entegrasyon sorunu kalmasın. İnsanlarla duygusal bağlar kurup, onları geliştirmek, bizleri bütünleştirecektir.