CHP’den #KYKBorçlarıSilinsin kampanyasına destek

Üniversiteyi bitirdikten sonra Kredi Yurtlar Kurumu (KYK) borçları ile karşı karşıya gelen yaklaşık 3 milyon 100 bin üniversiteli genç borcunu ödeyemedi. 300 bini hakkında ise yasal işlem başlatıldı. Borçlarını ödeyemeyen gençler, bir süredir sosyal medya üzerinden kampanya yürüterek borçların silinmesini istiyor.

CHP Genel Başkan Yardımcısı Gökçe Gökçen parti genel merkezinde düzenlediği basın toplantısında genç işsizlik ve toplumsal cinsiyet eşitsizliğinden kaynaklı yaşanan sorunları dile getirdi. SÖZCÜ‘nün gençlerin sesi olarak #KYKBorçlarıSilinsin kampanyasına destek veren Gökçen, şunları söyledi:

KREDİ ALDIĞIMIZDA TL DAHA DEĞERLİYDİ

– Gençler olarak, borçluyuz, işsiziz, işçiyiz, mezunuz, kayıt dışıyız. Üniversite sınavında önceki kuşakların aksine milyonlarla rekabet etmeye çalışıyoruz. Üniversiteyi kazanamazsak nerede iş bulacağız söyleyen yok. Üniversiteyi bitirene kadar, nereden burs alacağız, nerede kalacağız, korkunç derecede yükselen kiraları nasıl ödeyeceğiz bilen yok. Borçluyuz, KYK kredisi aldığımız koşullarda, hayat pahalılığı böyle değildi, Türk Lirası çok daha değerliydi. Mezun olduğumuzda iş bulacağımızı umarak, borçlandık ve işsiz kaldığımız gibi e-hacizlerle mücadele eder hale geldik.

SAATİ DÖRT LİRADAN ÇALIŞTIRILIYORUZ

– Bize iş beğenmiyor diyorlar ama deneyim kazanma bahanesiyle, saati dört liradan çalıştırıyoruz. Tüm gün stajlarda canımız çıkıyor aldığımız parayla sadece bir öğün yemek alabiliyoruz. İşsiziz ve bu sorunu çözmesi gereken siyasetçiler tarafından iş beğenmemekle suçlanıyoruz. Eğitimini aldığımız alanda torpilimiz olmadan, güvenceli bir iş bulmak lüks değil, hakkımız. Yarınımız belli değil, borç içinde boğaz tokluğuna çalışıyoruz.

AİLEMİNİZİN ELİNE BAKIYORUZ, GURURUMUZ KIRILIYOR

– Artık ev, araba almak bir hayal haline geldi bizim için. Evlenme ve çocuk sahibi olma kararlarımızı beceriksiz siyasetçiler yüzünden erteledikçe erteliyoruz. Ücretsiz izne çıkarılıyoruz. Tam işte bağımsız ve özgür yaşamımı kuracağım diye düşündüğümüz yıllarda, hayat standardımız düşerken evimizi kapatıp ailemizin yanına dönmek zorunda kalıyoruz. Bize yıllarca bakan ailemize artık biz destek olalım diye düşündüğümüz yaşlarda ailemizin eline bakıyoruz, gururumuz kırılıyor.