ANNEMİN ÇANTASI

“Dünyadaki en güzel üç kadın: Annem, gölgesi ve aynadaki yansıması.”
                                                                                                                              Halil Cibran

Lübnan asıllı Amerikalı ressam, şair ve filozof Halil Cibran’dan  güzel  bir alıntı ile herkese  merhaba.
Hepimizin bildiği üzere, çocuklar ve anneler bu yeni dönemin sonunda  uzun bir yarı yıl tatiline girdiler. Uzaktan olan eğitim ara verdi. Ancak henüz son bulmadı. Ve zaman son bulacağı bilinmeyen bu durumdan  en çok etkilenenler, uzaktan eğitim alan bu  çocuklar ve tabii ki onlara yön olmak için çırpınan anneler oldu. Gerek evde, gerek işte,  bir çok şeyle  baş etmeye çalışırken, bu sefer,  çocuklarına da öğretmen olmak için kolları sıvadılar.
Okula gidemeden evde canlı derslerle çocuklara ulaşmaya çalışan   öğretmenler  adına da  ziyadesiyle zor bir süreçti.  İlk yarı bitti.  Ancak  okulun açık olmaması, arkadaşlarıyla görüşemeyen, istedikleri zaman dilimlerinde çıkamayan ve de parkta, açık havada uzun süre vakit geçiremeyen çocuklarımız  adına endişe duyma durumlarımız bitmedi ve ne zaman biteceği de belirsiz. Ne olacak bu çocukların hali? En sık sorduğumuz soru. Ortak bir kaderi paylaşan  pandemi çocukları onlar. Ortak hikayeleri de bu olacak…. Corona onların en büyük düşmanı olarak tarihe adını  çoktan yazdırdı bile.  Belgeselleri yapılacak, o zamanı yaşayan çocuklar, bir yetişkin olarak bunları anlatacak belki de…Evet çok zorlu dönemler, ancak herkes aynı imkanlara sahip değil, bunlar işin aslında en gerçek ve üzücü kısmı maalesef.  Okuldan uzak kaldıkları her dönem, zor koşullarla mücadele etmeye çalışan çocuklarda var.  Bir çoğu  için güvenli bir ortamdır aynı zamanda bu okullar.

İmkanı olanların, bunun değerini anlayanların , bu  süreci daha iyi  geçirmelerini sağlayacak,  ve hayal güçlerini, bakış açılarını değiştirebilecek yegane eylem kitap okumak.   Sadece bu zamanlarda  değil her zaman okumak.  Küçük yaşlarda başlayan bu alışkanlık, yetişkinliğe giden yolun temelini de atıyor. Bu kaderi yaşayan ve ilkokula bu şartlar altında başlayanlardan biri de kızım. Uzun zamandır benim ona okuduğum kitapları, kendi de  okuyabilmek için sabırsızlanıyordu.  Daha önce serbestçe dolaşabildiğimiz,  değerini belki de çok fazla bilemediğimiz zamanların birinde,  İzmir Kitap Fuarı’ndan aldığımız çocuk kitaplarını ben ona okurken artık kendisinin de okuyabileceği o değerli ve önemli  zamanlar  gelmişti artık. İşte bu sebepler, ve sevdiğim bir arkadaşımın da verdiği güzel bir fikirle, bu haftaki yazımda, çok sevdiğim,  çocuklara  ve annelere özel bir hikayesi olan , büyük keyifle okuduğumuz;  Annemin Çantası isimli bu özel kitaptan  bahsetmek istiyorum. Sara Şahinkanat’ın yazdığı, Ayşe İnan Alican’ın harika çizimleriyle de  hayat bulmuş.

Bir anne ve iki çocuğunun birlikte dışarda vakit  geçirdikleri bir günde, ihtiyaçları olan her şeyin annelerinin çantasından çıkmasının hikayesi. Neye gerek duysalar bu çantadan çıkıyor. O annelerinin sihirli çantası. İçinde ne ararsan var:  Yara bandından, öykü kitabına; yiyecekten, yedek kıyafete kadar her şey…çocuklar annelerinin çantasının muhteşem olduğunu düşünüyor ama sonunda esas  muhteşem olanın anneleri olduğunu anlamaları ile son buluyor hikaye.

Çocuklarıyla dışarda vakit geçiren her annenin çantası, her detayı düşünen bir kadının elinden çıkıyor. Ve  sihirli bir hal alıyor çocukların gözünde. Bu sihri yaratan aslında annelerden başkası değil, onları her bakımdan düşünen ve ihtiyaçlarını en iyi bilen süper bir insan o. Annelerin çocuklarıyla kurduğu sıkı bir bağ bu çantalar. Kendimden de,  deneyimlerinden de  biliyorum. Çocukların, annelerin kendilerinden bir parça bulacağı; samimi ,sevgi dolu anlatımı ve özel   çizimleriyle çocuklara okuyabileceğiniz, onların da zevkle okuyabileceği bir kitap.

Şu zorlu zamanlarda, içimizi rahatlacak, geleceğe umutla bakmamızı sağlayacak  hikayelere ihtiyacımız var.

Sağlıkla,sevgiyle ve içinizi ısıtan hikayelerle kalmanız dileğimle…